Ben er even ondersteboven van! |
|
|
|
|
 |
| 87 sec |
Als de lezers van Greenkeeper deze uitgave van hun vakblad in hun brievenbus krijgen is het alweer een tijdje geleden dat ik dit hoofdredactionele commentaar heb geschreven. Op een boot is de kapitein de laatste die van boord gaat. Bij een vakblad is de kapitein de laatste die zijn stukje inlevert. Dit keer ben ik nog wat trager dan normaal. En dat heeft een reden.
Gisteren kregen wij als redactie het vreselijke nieuws van het overlijden van Ben Hooper van Golfbaan De Palingbeek in Ieper, België. Het gebeurt natuurlijk vaker dat lezers komen te overlijden, maar Ben Hooper had bij mij toch wel een speciale plek in het hart veroverd. Ik had het voorrecht om hem niet één, maar zelfs twee keer te interviewen rondom de verkiezing van de Greenkeeper of the Year Award. Een verkiezing, die hij wat mij betreft glansrijk won in 2021.
|
|
Ik was onder de indruk van zijn prachtige baan, van de mooie natuur maar het meest nog van wat hij als klein Engels manneke met een gigantische dadendrang op die baan voor elkaar heeft gekregen.
| |
|
Ik was onder de indruk van zijn prachtige baan, van de mooie natuur maar het meest nog van wat hij als klein Engels manneke met een gigantische dadendrang op die baan voor elkaar heeft gekregen. Ik interviewde later ook de president van zijn baan, die mij meldde dat het goed beschouwd een enorme gok was om een jonge en slecht Nederlands sprekende greenkeeper zomaar aan het hoofd te zetten van een ambitieuze golfbaan, die opnieuw op het golfspoor gezet moest worden. Nu heb ik vaker meegemaakt dat op golfbanen een wisseling van de hoofdgreenkeeper plaatsvindt. Ik heb dan vaak medelijden met die nieuwe hoofdgreenkeeper, omdat hij of zij te maken krijgt met een zittend team dat vooral de neiging heeft om op de oude voet verder te gaan. Bij De Palingbeek had ik dat gevoel totaal niet. Er zal heus wel eens een onvertogen woord gevallen zijn, maar door de likeability en de vriendelijkheid van Ben Hooper werd hij door het zittende team al snel omarmd als one of the guys.
|
|
Ik heb dan vaak medelijden met die nieuwe greenkeeper, omdat hij of zij te maken krijgt met een zittend team dat vooral de neiging heeft om op de oude voet verder te gaan.
| |
|
Deze week stond niet alleen het verdriet om Ben centraal, maar ook de vele verhalen die wij in deze uitgave van Greenkeeper voor u verzameld hebben over de genomineerden van de beide Greenkeeper Awards. Verdriet en vreugde liggen op zo'n moment dicht bij elkaar. En waarschijnlijk moet het leven ook gewoon zo zijn.
| LOGIN met je e-mailadres om te reageren. |
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
